Op een gegeven moment zag ik dat hij weer echt hersteld was en uit zichzelf overeind stond. De knak was dus hersteld en daarboven was een soort lus ontstaan.
Uiteindelijk was dit het eerste plantje dat ging bloeien en de grootste onder de andere zonnebloemplantjes op mijn balkon. De lus werkt als een soort veer waardoor hij soepel met de wind heen en weer kon bewegen.
Dit levensweg van dit plantje vind ik een mooie symboliek. Toen ik dit zag gebeuren ging het al snel door me heen hoe het goed kan zijn om niet meteen met iets te stoppen als het heel duidelijk lijkt dat het toch niets meer wordt. Vaak is er veel meer mogelijk dan dat het aanvankelijk lijkt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten